Altijd de moeilijkste weg nemen!

Lieve allemaal,

Na heerlijk bijgetankt te hebben in ons huisje in Kaapstad besloten we meteen fanatiek te beginnen. Want ja.. die Tafelberg kan zo moeilijk niet zijn toch? 
Na enkel wat verbale voorbereiding via onze studie/huisgenoten, dachten Renée, Eline en ik... laten we kiezen voor de Skeleton Gorge route, want dat klonk wel leuk. Onze taxichauffeur en een local dachten hier wat anders over.. Drie jonge meiden, zonder ervaring met bergen en zonder landkaart die meteen de Skeleton Gorge willen nemen.......... 
Niet geheel overtuigd van hun 'tips' besloten we toch maar een landkaart te kopen voor we daadwerkelijk begonnen aan de Skeleton Gorge, want hè, zo moeilijk kon die toch niet zijn! 

Eenmaal aan het klimmen, tja van wandelen was al niet meer te spreken, wisten we met behulp van Belgische, Fransen en Engelsen, de klimwand, waterval, alternatieve routes, weer terug het daadwerkelijke 'pad' te vinden. Met een ietwat modderige broek/schoenen (en natte sokken) besloten we het hoogste punt maar even over te slaan en een andere route te nemen langs een aantal meren. Dit leek op een rustgevende yoga route, zonder moeilijke obstakels, maar langs meertjes en kabbelende beekjes. 
OF TOCH NIET. 

Opnieuw stortten we ons op een avontuur. Laten we het er bij houden dat deze route een beetje rotsachtig was en onze hiking kwaliteiten zijn gepromoveerd tot het hoogste niveau. Na 7 uur vol mentale en fysieke beproevingen kwamen we eindelijk aan het einde van de berg. Hier bracht een lieve taxichauffeur ons terug naar huis. Hier konden we weer beginnen aan een heerlijke nacht bijtanken. Enkel om de dag erna wakker te worden met spierpijn (zelfs op plaatsen waar ik niet wist dat spierpijn kon voorkomen)... 

Tot schrijfs! 

Dikke kus, Manon