Home, sweet home.

11 december 2017 - Roggel, Nederland

Lieve allemaal, 

Inmiddels ben ik alweer een week terug inwoner van het koude kikkerlandje dat zich Nederland noemt. Wat een weer zeg... Het verschil in temperatuur hakte er bij mij dit jaar nog eens extra in.. Pfoe. Van vorige week nog op het strand, naar nu een dikke trui en een sjaal. En als klap op de vuurpijl was er zelfs sneeuw om mij te verwelkomen.. 

Oké nu even terug naar de laatste weken in Zuid-Afrika. Aangezien ik een hekel heb aan afscheid nemen, waren er een hoop moeilijke momenten de laatste weken. 

Het eerste afscheid op stage.. Hartverscheurend om de kinderen op school duidelijk te maken dat "teacher Manon" naar huis gaat, heel ver weg, en niet terug komt. Sommige kinderen begrepen goed wat dit inhield, maar sommige kinderen bleven denken dat we er maandag weer zouden zijn. Gelukkig ook maar, want dat maakte het wat minder moeilijk voor mij. Inkululeko organiseerde een moment in "church" met alle staff en alle kinderen, speciaal voor ons afscheid. "Wat willen jullie nog graag tegen teacher Manon en Renée zeggen"? Waarbij een meisje uit onze middle class naar voren stapte en zei: I love you, teacher. En ja hoor, daar kwamen de tranen. Buiten de tranen en het verdriet heb ik ontzettend genoten van de laatste dag op deze geweldige school in het mooie Pretoria.. 

's avonds organiseerden Renée en ik een afscheidsdiner voor onze huisgenoten van FRIENDS. Koken voor 15 man, een hele opgave maar wat was het gezellig. (en lekker) Ook onze huisgenoten hadden cadeautjes voor ons, inclusief een fles mampoer (heeeeeeele sterke drank haha), waar ik zeker nog een keertje van kan gaan genieten thuis. Vreemd om mijn thuis in Pretoria toch ruim twee weken voor mijn vertrek uit Zuid-Afrika achter me te laten. Na wat traantjes was het op vrijdagmorgen dan toch tijd om te beginnen aan onze 17-daagse reis van Pretoria naar Kaapstad met onze gloednieuwe auto. EXCITED! 
My friends from FRIENDS <3

De 17 dagen die volgden stonden in het teken van kilometers maken, genieten van de prachtige omgeving en vooral zoveel mogelijk ondernemen. Zo waagde ik een sprongetje van de hoogste bungeebrug van de wereld (216! meter), gingen we terug in de tijd in de prachtige Drakensbergen, kregen we surfles, gingen we kajakken in het mooie Tsitsikamma en ohja, vergeet de safari in Addo Elephant park niet! 
Het laatste weekend brachten we door in Kaapstad, waar we samen nog genoten van een avondje stappen en heerlijk eten. Samen afsluiten met de mensen waarmee we begonnen zijn! Onze laatste dag werden we nog meegenomen naar de Chapman's peak drive, wat een geweldige afsluiter was! Om 21:30 op zondagavond was het tijd om richting het vliegveld te gaan. Na nog een laatste kakkerlak-avontuur zeiden we dag tegen Lower main road, het was dan wel niet mijn vaste woonplaats, maar toch voelde dit huis voor mij ook een beetje als thuis. 
lekker uiteten met al deze lieve mensen  Bungee  Tsitsikamma national park  Dansjes wagen!  Simba  Boulders beach

In Düsseldorf werd ik op maandagmiddag ontvangen door mijn lieve familie en mijn lieve vriendinnen die als verrassing ook nog op het vliegveld waren. In onze gloednieuwe Afrikaanse outfits de aankomsthal in samen met Eline, Renée en Krissie. Het einde van mijn avontuur.. 
Thuis bij mijn lieve dinnies

Nu ik weer thuis ben krijg ik van iedereen de vraag: "Hoe was het?" Dit is de moeilijkste vraag die aan me gesteld kan worden. JA, het was GEWELDIG. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met vertellen. De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen. Ik ben heeeeel blij dat ik deze kans heb gekregen en dat ik dit avontuur ben aangegaan. Ik heb een steentje kunnen bijdragen aan een geweldig project dat de Tshwane Leadership Foundation heet. Hier heb ik ontzettend veel waardering gekregen voor alles wat Renée en ik hebben gedaan en ik heb mogen samenwerken met hele mooie en lieve mensen. Geld maakt niet gelukkig, dat blijkt maar weer. Al blijft het heel handig als je het hebt, haha. 

Oh, en Zuid-Afrika, ik kom zeker terug, jullie zijn nog niet van me af daar! 

Baie dankie voor al jullie interesse in mijn verhalen en avonturen! En, niet te vergeten, hakuna matata!

Liefs, Manon. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Lenie Hendriks:
    11 december 2017
    Mooi verhaal Manon hier kun je nog lang van genieten .Gr oma van Renee
  2. Anita Vercoulen:
    11 december 2017
    Hier thuis hoor ik hetzelfde. Renée heeft samen met jou een hele mooie tijd gehad daar in Zuid Afrika. Samen met Krissie en Iris nog de mooie reis gemaakt. De foto's en verhalen zijn mooi. Dit zijn mooie herinneringen!
    Tot snel weer eens😊
  3. Karin:
    12 december 2017
    Geweldig Manon, fijn dat jullie het zo tof ebben gehad,,wat een ervaring.
    Ik heb genoeten van je verhalen op je reis via de reislogger.
    Thanx suc6 met alles verder!
  4. Hermien:
    12 december 2017
    Wat een belevenissen en hoe goed beschreven! Dit is een ervaring om nooit te vergeten, fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn ❤️💋.